First steps..

Vandaag is het zover, de eerste officiële dag van mijn PhD-traject! Het is een bijzondere dag voor mij: ik mag eindelijk beginnen met de baan waar ik jaren naartoe heb gewerkt.

Bedankt, oma!

Ondanks het feit dat ik al van deze baan als promovendus droomde sinds ik begon met de studie Psychologie aan de Universiteit in Leiden (alweer meer dan vijf jaar geleden), merk ik dat mijn omgeving het maar onduidelijk vindt wat zo’n promotietraject nou eigenlijk inhoudt. Toen ik vol enthousiasme aan mijn familie en vrienden vertelde dat ik in 2017 kon beginnen als promovendus regende het dan ook opmerkingen als:  ‘Ga je nou nóg langer studeren?’, ‘Wil je dan niet gewoon een échte baan?’ (bedankt, oma!) en ‘Wat ga je dan eigenlijk doen?’. Daarom, speciaal voor iedereen die denkt: ‘Wat is dat nou, zo’n promotietraject?’, een kleine samenvatting van wat ik de komende 4.5 jaar ga doen.

Promoveren doe je zo

Tijdens een promotietraject doe je wetenschappelijk onderzoek naar een bepaald onderwerp. In mijn geval is dat onderwerp prosociaal gedrag, oftewel gedrag dat gericht is op het welzijn van anderen. Hierbij kun je bijvoorbeeld denken aan helpen, samenwerken of delen. Tijdens mijn promotietraject hoop ik meer te weten te komen over hoe dit gedrag werkt, en ga ik mij specifiek richten op hoe dit gedrag zich ontwikkelt tijdens de adolescentie (de leeftijdsfase van grofweg 10 tot 22 jaar), en of deze ontwikkeling ook te zien is in de hersenen. Om dit te onderzoeken ga ik de aankomende 4.5 jaar verschillende deelprojecten opzetten, waarin ik doormiddel van bijvoorbeeld vragenlijsten, computertaken en MRI-scans zal proberen verschillende vragen te beantwoorden over de ontwikkeling van prosociaal gedrag (in de hersenen). Het is de bedoeling dat de verschillende deelprojecten gaan leiden tot artikelen die verschijnen in wetenschappelijke tijdschriften. Op die manier publiceer je kennis die je hebt opgedaan in je onderzoek, en probeer je samen met andere onderzoekers steeds een stukje van de puzzel die jouw onderwerp vormt op te lossen. Uiteindelijk, aan het einde van mijn PhD, zullen de artikelen die ik  heb geschreven worden gebundeld tot een proefschrift, een soort boekje met daarin alles wat ik tijdens mijn PhD heb onderzocht en over mijn onderwerp heb geleerd.

Meer dan onderzoek alleen

Maar een promotietraject is meer dan alleen het uitvoeren van een onderzoek. Een promovendus heeft ook andere taken, zoals het geven van onderwijs. In de komende 4.5 jaar zal ik ook les gaan geven aan de universiteit, te beginnen met het begeleiden van acht bachelorscripties vanaf februari. Maar je kunt ook denken aan bijvoorbeeld het geven van hoorcolleges en werkgroepen. Een ander aspect van promoveren is het sociale aspect. Als promovendus heb je veel contact met anderen – je geeft en luistert naar presentaties, bent aanwezig bij overleg over bepaalde wetenschapsgebieden, en werkt met anderen samen om data te verzamelen of om het grote publiek te vertellen over wat je hebt geleerd.

Droombaan

Waarom is dit dan mijn droombaan? Dat vertel ik je graag! Ten eerste stelt promoveren je in staat om je eigen nieuwsgierigheid te volgen. Hoewel je onderwerp in sommige gevallen al vast staat, mag je meestal zelf kiezen wat je nou precies wil onderzoeken. Ik ben altijd al nieuwsgierig geweest naar hoe mensen in elkaar zitten, hoe ze met elkaar omgaan, hoe de hersenen werken – en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan! Promoveren maakt het voor mij dus mogelijk om meer te weten te komen over de dingen die ik superinteressant vind. Ten tweede heb je als promovendus een heleboel verschillende en afwisselende taken. Alleen al bij onderzoek doen komen veel verschillende taken kijken (literatuur lezen en overzichtelijk maken, data verzamelen, data analyseren, goede vragen verzinnen, presenteren), maar bij onderwijs natuurlijk ook (lesgeven, opdrachten nakijken, coachen en begeleiden). Misschien vind ik het nog wel het allerleukste vooruitzicht dat ik me eerst mag verdiepen in iets wat ik super interessant vind, om hetgene wat ik geleerd heb vervolgens vol enthousiasme door te kunnen geven aan anderen. Maar er zijn nog veel meer voordelen: zo heb je bijvoorbeeld veel vrijheid (qua werktijden, vakanties, maar ook inhoudelijk), gezelligheid (ik werk in een groot lab waar we regelmatig leuke dingen met elkaar doen, zoals samen lunchen en dergelijke), en ik mag veel lezen en schrijven (iets wat ik altijd al graag gedaan heb). Al met al een heleboel leuke dingen dus – en ik krijg er ook nog eens voor betaald! – Ja oma, het is dus wel een echte baan 😉

Suzanne’s Ph.Diary

In deze blog hoop ik jullie niet alleen een kijkje te kunnen geven in mijn leven als promovendus, maar ook met jullie te kunnen delen wat ik zo mooi vind aan de psychologie en het doen van onderzoek. Daarnaast hoop ik dat deze blog me in staat stelt om het gesprek aan te gaan met jou: of je nu een andere PhD-student bent die graag ervaringen wil delen; een wetenschapper die ideeën, opmerkingen of feedback wil leveren op wat ik schrijf; een familielid dat meer wil weten over psychologie of over hoe de hersenen werken; een vriend(in) die op de hoogte wil blijven van wat ik doe – ik hoor graag van je!